***το παρόν εύ ποιείν,***
***με σκέψη και αγάπη.***
"δεῖ δὴ περὶ τῆς ἀρχῆς
παντὸς πράγματος παντὶ ἀνδρὶ
τὸν πολὺν λόγον εἶναι καὶ τὴν πολλὴν σκέψιν
εἴτε ὀρθῶς εἴτε μὴ ὑπόκειται ἐκείνης δὲ ἐξετασθείσης ἱκανῶς, τὰ λοιπὰ φαίνεσθαι ἐκείνη ἑπόμενα."
***μέγιστον δή παντός
άρξασθαι
κατά φύσιν άρχήν.***
(ώδε ούν περί τε είκόνος καί περί τού παραδείγματος αύτής διοριστέον. ....)
---
Human beings exist within a sphere that revolves around the sun, a celestial body that grants it life. Together, like an endless cosmic dance, we journey through space and time. We are all born from the same mother, the Earth. How many rotations must we complete before we realize that we dwell under a single roof, as one family?
With a single inhalation, we arrive in this world; with a single exhalation, we depart. We drink the same water, we are part of her, and just as she consists of 70% water, so too does the human body, her child, reflect her nature.
One family, billions of souls, sustained by the same breath—oxygen—the invisible thread connecting all life, from the first gasp of infancy to the final sigh of departure. Siblings, fathers, mothers, children—all bound by the same origin.
“It is necessary that, regarding the beginning of every matter, every person should devote much discourse and much thought, whether correctly or not, and, having examined it sufficiently, all else will appear as a natural consequence.”
The greatest principle of all is to begin according to nature.
Before the primary discourse, it must first be clarified that the statements to be formulated—whether they define the walker, the environment, and their relationship, or whether they determine the beginning and their common hierarchy—must belong to the same lineage as the things they seek to explain.
If we accept that there are true and irrefutable propositions, then nothing should be missing from their final structure. Statements concerning what is stable, certain, and accessible to reason must also be equally stable and unwavering.
However, if statements refer to representations of a model, to a logical hypothetical thought based on given data, they should be regarded in relation to the former merely as plausible.
If you listen with sincere interest and read not with the purpose of questioning and opposing, not to believe and accept things as given, not to engage in discussion with vague themes and confrontation, but to measure, weigh, reflect, and seek the truth—this is the key to a better world.
We are energetic beings, composed of energy itself. The 40 trillion volts that power our bodies are not ours alone—they are drawn from our surroundings, from the sun and the Earth, which, like benevolent parents, provide us with everything we need.
If we listen with sincerity, if we read not to refute but to reflect, not to accept blindly but to seek, to measure, to weigh, to contemplate—then all subsequent truths will reveal themselves harmoniously.
“Regardless of your beliefs and desires, hold as your first principle the air you breathe; honor the environment, the earth beneath your feet, the gift of life. Let thought and love guide you to safeguard and protect these gifts, so that you may walk freely upon this earth for eternity. If you act upon these to the fullest extent possible.”
Αν* ή εφόσον αποδεχόμαστε ότι υπάρχουν προτάσεις αληθείς και αδιάσειστες, δεν θα πρέπει να λείπει τίποτα από την τελική δομή τους, οι προτάσεις που αναφέρονται σε αυτό που είναι σταθερό βέβαιο και προσιτό στην νόηση θα πρέπει να είναι και αυτές ομοίως σταθερές και ακλόνητες. Αν* οι προτάσεις όμως αναφέρονται σε απεικονίσεις ενός υποδείγματος, μιας λογικής υποθετικής σκέψης βασιζόμενη στα δεδομένα και ευνόητα θα πρέπει να τις εκλαμβάνουμε σε σχέση με τις προηγούμενες απλά ως εύλογες. Αν* ακούς με ειλικρινές ενδιαφέρον και διαβάζεις με ανοιχτό μυαλό, όχι με σκοπό να αμφισβητήσεις και να διαφωνήσεις όχι για να πιστέψεις και να λαμβάνεις ως δεδομένα, όχι για να κάνεις κουβέντα με αόριστη θεματολογία και αντιπαράθεση, αλλά για να μετρήσεις, να ζυγίσεις να αναλογιστείς και να αναζητήσεις την αλήθεια αυτό είναι και το κλειδί για έναν καλύτερο κόσμο. Αν* δε η αρχή σε κάθε τι που αντιλαμβάνεσαι έχει εξετασθεί ενδελεχώς και ικανοποιητικά, είναι σύμφωνη και ακολουθεί την αρχή και το ιδανικό μέτρο που ορίζει η φύση έχει ως γνώμωνα την λογική σκέψη και την αγάπη όλα όσα ακολουθήσουν θα φανερωθούν αρμονικά ως επόμενα. Για αυτό και το ιδανικό* μέτρο* στα πάντα* είναι να αρχίζει κανείς από την αρχή* που ορίζει ή φύση* και να πράττει* με γνώμονα* την σκέψη* και την αγάπη*. Για αυτό και είναι πράγματι δεσμευτικό καθήκον και αναγκαία υποχρέωση, γύρω από την κάθε αρχή σε όλα τα πράγματα να απασχολούμε την διάνοια μας και να αφιερώνουμε πολύ χρόνο να εξετάζουμε περιμετρικά της αρχής όλες τις πτυχές ενός ζητήματος και απαραίτητα, πάντοτε και με κάθε τρόπο, όλοι οι άνθρωποι με την χρήση του ορθολογικού διαλόγου και την ανάπτυξη βαθιάς σκέψης και μελέτης να διερευνούμε εάν έχει καθοριστεί ορθά η μη η αρχή σε κάθε πράγμα. Αυτή η παρότρυνση του Σωκράτη, όπως και όλα τα παραπάνω τα σπουδαία είναι η αρχή της σκέψης και ένας απλούστατος τρόπος όχι μόνο για την λύση κάθε προβλήματος αλλά και την έγκαιρη και προληπτική διαχείρηση κάθε πράγματος. Σήμερα έχουμε κληρονομήσει μια τετράγωνη λογική που μας αποτρέπει και μας απαγορεύει να σκεφτούμε με διαφορετικό τρόπο απο αυτόν που επιβάλει το κατεστημένο οι καθιερωμένες συνήθειες και πρακτικές, είμαστε τόσο καλά "εκπαιδευμένοι" που εμείς οι ίδιοι βάζουμε φραγές στην ελεύθερη σκέψη και ονομάζουμε τις συνήθειες που μας κρατούν δέσμιους του συστήματος φυσιολογικές. Η *Αρχή* της επιτυχίας και της *ευτυχίας* σε οποιοδήποτε εγχείρημα, σχέδιο ή *κοινό* στόχο, για να μπορέσει υλοποιηθεί σε μια ιδανική πραγματικότητα, ο απώτερος *σκοπός* είναι αναγκαίο να είναι αντιληπτός να έχει μεταδοτικότητα και να ανήκει σε όλους εξ αδιαιρέτου και όχι μόνο σε αυτούς που ηγούνται έχουν μεγαλύτερο συμφέρον ή κίνητρο. Τα θεμέλια των ιδεατών αρχών για μια ιδανική κοινωνία στηρίζονται στις αρμονικές σχέσεις μεταξύ των περιπατητών της γης και στον εναρμονισμό τους με την φύση και το περιβάλλον. Για να προοδεύσουμε και να εξελιχθούμε είναι συνετό και φρόνιμο να εστιάζουμε την ενέργεια μας όχι στο να αντιπαλεύουμε τα πεπραγμένα του κατεστημένου γύρω μας αλλά να δημιουργούμε και να οικοδομούμε το νέο με την αρχή* και το μέτρο* της φύσης* και στα πάντα να πράττουμε με γνώμονα την σκέψη και την αγάπη. Όλα τα πρώτα δημιουργήματα και οι αρχικές λύσεις που δόθηκαν σε προβλήματα που συνάντησε ο άνθρωπος στο μακρινό παρελθόν είχαν να κάνουν κυρίως με θέματα επιβίωσης και όλες οι σκέψεις και ιδέες περιστρέφονταν αρχικά γύρω απο τις κύριες βασικές ανθρώπινες ανάγκες, της τροφής της ένδυσης και της στέγης, την σειρά προτεραιότητας που επιβάλει η φύση. Όλα όσα έχουν γίνει, όλες οι κατασκευές και οι δημιουργίες που παρατηρούμε ολόγυρα μας οι οποίες έχουν διαμορφώσει το γνώριμο περιβάλλον γύρω μας, έχουν γίνει για να εξυπηρετήσουν κάποιο σκοπό, μια λειτουργία, μέρος του συστήματος που μας περιβάλει. Σήμερα προσπαθούμε να προσαρμόσουμε την φύση και το περιβάλλον στις δικές μας συνήθειες και τον τρόπο ζωής που έχουμε καθιερώσει αντί να αναζητούμε την αιτία και την προέλευση του προβλήματος που είναι αυτές οι ίδιες οι συνήθειες μας η ρίζα της ασθένειας πνευματικής ή σωματικής.
Ευχή αλλήλων “Ανεξάρτητα τα πιστεύω και τα θέλω σου ένα να έχεις αρχή σου πρώτη, τον αέρα που αναπνέεις και να τιμάς το περιβάλλον, την γη που πατάς, το δώρο να ζεις, η Σκέψη και η Αγάπη να σε οδηγούν να διασφαλίζεις να προστατεύεις αυτά, ελεύθερος αιώνια στην γη να περιπατείς, αν πράττεις αυτά στο μέγιστο δυνατό.”